سعدیه شیراز در جاذبه های گردشگری
مشاهده مطالب درباره سعدیه شیراز در جاذبه های گردشگری در سایت و وب اپلیکیشن گردشگری یوتور و یافتن مطالب مرتبط با سعدیه شیراز
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : شیراز
آرامگاه سعدی شیراز، معروف به «سعدیه»، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا قرار دارد. این مکان محل زندگی و دفن استاد سخن، سعدی شیرازی است و یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری شیراز و مقصد تمام علاقهمندان به ادب فارسی محسوب میشود.
این بنای تاریخی که در دامنه کوه و در میان فضایی سبز و دلنشین قرار گرفته، ابتدا «خانقاه سعدی» بوده و پس از مرگش در همان محل دفن شده است. طراحی معماری این آرامگاه به دست محسن فروغی انجام شده و الهامگرفته از معماری کاخ چهلستون اصفهان است.
بنای آرامگاه شامل سه بخش اصلی است: ایوان، گنبدخانه و رواق . ایوان بنا با ۸ ستون سنگی از جنس گرانیت قرمزرنگ در جلوی مقبره قرار دارد. قبر سعدی زیر گنبد فیروزهای رنگ واقع شده و سنگ قبر نیز مربوط به دوره قاجار است.
این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد که به شکل هشتضلعی است و اشعار سعدی روی کاشیهای لاجوردی آن نقش بسته است. در محوطه اطراف، حوضچههای کوچک، درختان کاج و بهارنارنج و گلکاریهای زیبا فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند.
در ضلع غربی آرامگاه، با پایین رفتن از ۲۸ پله، به حوض ماهی میرسید. این حوض با کاشیکاریهای زیبا و آبی که از چشمه رکنآباد تأمین میشود، در گذشته مورد اعتقاد عمومی قرار داشت و مردم با انداختن سکه در آن، آرزوهایشان را به خدا سپردهاند.
زیرزمین سعدیه امروزه تبدیل به چایخانه سنتی شده و در کنار آن، کتابخانه عمومی سعدی و دفتر کار از ساختمانهای اطراف مقبره هستند. در محوطه اینجا، مغازههایی نیز برای فروش محصولات فرهنگی و صنایعدستی وجود دارد.
در اطراف مقبره قبرهایی از بزرگان دینی نیز وجود دارد که مهمترین آنها، قبر محمد شوریده شیرازی است. این بنا با الهام از معماری سنتی ایرانی و تزیینات کاشی و سنگ، زیباییهای منحصر به فردی دارد. ابیاتی از بوستان و گلستان نیز بصورت کاشیکاری روی دیوارهای آرامگاه نقش بستهاند.
آرامگاه سعدی در شمال شرقی شیراز و در انتهای خیابان بوستان واقع شده است. این مکان ابتدا خانقاه سعدی بوده و اواخر عمر در آنجا زندگی میکرده که در همانجا دفن شده است. فضای باغی و دلنشین این مکان، بازدیدکنندگان را به یاد تاریخ و هنر ایرانی-اسلامی میاندازد.
در گذشته، مردم جامه خود را در آب حوضچه سعدیه میشوییدند و اعتقاد داشتند این آب شفابخش است. همچنین در حوض سکه، سکههایی به جهت گرفتن حاجت در آب میانداختند. باوری کهن که هنوز در میان بعضی افراد باقی است.
این آرامگاه در یک باغ بزرگ و سرسبز قرار دارد که درختان نارنج، سرو و کاج هوایی خاص و دلنشین به آن میدهند. راهروهای سنگفرشی و گلکاریهای داخل حیاط، فضایی مناسب برای گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم کردهاند.
این بنای تاریخی که در دامنه کوه و در میان فضایی سبز و دلنشین قرار گرفته، ابتدا «خانقاه سعدی» بوده و پس از مرگش در همان محل دفن شده است. طراحی معماری این آرامگاه به دست محسن فروغی انجام شده و الهامگرفته از معماری کاخ چهلستون اصفهان است.
بنای آرامگاه شامل سه بخش اصلی است: ایوان، گنبدخانه و رواق . ایوان بنا با ۸ ستون سنگی از جنس گرانیت قرمزرنگ در جلوی مقبره قرار دارد. قبر سعدی زیر گنبد فیروزهای رنگ واقع شده و سنگ قبر نیز مربوط به دوره قاجار است.
این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد که به شکل هشتضلعی است و اشعار سعدی روی کاشیهای لاجوردی آن نقش بسته است. در محوطه اطراف، حوضچههای کوچک، درختان کاج و بهارنارنج و گلکاریهای زیبا فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند.
در ضلع غربی آرامگاه، با پایین رفتن از ۲۸ پله، به حوض ماهی میرسید. این حوض با کاشیکاریهای زیبا و آبی که از چشمه رکنآباد تأمین میشود، در گذشته مورد اعتقاد عمومی قرار داشت و مردم با انداختن سکه در آن، آرزوهایشان را به خدا سپردهاند.
زیرزمین سعدیه امروزه تبدیل به چایخانه سنتی شده و در کنار آن، کتابخانه عمومی سعدی و دفتر کار از ساختمانهای اطراف مقبره هستند. در محوطه اینجا، مغازههایی نیز برای فروش محصولات فرهنگی و صنایعدستی وجود دارد.
در اطراف مقبره قبرهایی از بزرگان دینی نیز وجود دارد که مهمترین آنها، قبر محمد شوریده شیرازی است. این بنا با الهام از معماری سنتی ایرانی و تزیینات کاشی و سنگ، زیباییهای منحصر به فردی دارد. ابیاتی از بوستان و گلستان نیز بصورت کاشیکاری روی دیوارهای آرامگاه نقش بستهاند.
آرامگاه سعدی در شمال شرقی شیراز و در انتهای خیابان بوستان واقع شده است. این مکان ابتدا خانقاه سعدی بوده و اواخر عمر در آنجا زندگی میکرده که در همانجا دفن شده است. فضای باغی و دلنشین این مکان، بازدیدکنندگان را به یاد تاریخ و هنر ایرانی-اسلامی میاندازد.
در گذشته، مردم جامه خود را در آب حوضچه سعدیه میشوییدند و اعتقاد داشتند این آب شفابخش است. همچنین در حوض سکه، سکههایی به جهت گرفتن حاجت در آب میانداختند. باوری کهن که هنوز در میان بعضی افراد باقی است.
این آرامگاه در یک باغ بزرگ و سرسبز قرار دارد که درختان نارنج، سرو و کاج هوایی خاص و دلنشین به آن میدهند. راهروهای سنگفرشی و گلکاریهای داخل حیاط، فضایی مناسب برای گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم کردهاند.