باغ جهان نما نفس‌های تاریخ و فرهنگ در میان نارنج و سرو

باغ جهان‌نما یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین باغ‌های شیراز است که در شمال شرقی این شهر، در خیابان حافظ و در نزدیکی آرامگاه حافظ قرار دارد.
این باغ که از قرن هشتم هجری قمری وجود داشته، در زمان‌های مختلف تحت عنوان‌های گوناگونی شناخته شده است. در دوره زندیه به "باغ وکیل" و در دوره قاجار به "جهان‌نما" تغییر نام داد.

عمارت مرکزی این باغ، یک بنای هشت‌ضلعی است که شباهت زیادی به کلاه فرنگی (موزه پارس) دارد. این کوشک دارای چهار شاه‌نشین است که قدمت آن به دوره کریم‌خان زند برمی‌گردد. این بنا در زمان حکومت کریم‌خان، به عنوان مکانی برای پذیرایی از مهمانان و شخصیت‌های مهم استفاده می‌شده است.

باغ جهان‌نما دارای یک طرح منظم و متقارن است. در وسط بنا حوضی از سنگ مرمره یکپارچه قرار دارد و در ضلع مقابل، یک جُوی آب با فواره‌های متعدد که نماد آبادانی و زیبایی این مکان است.

فضای سبز این باغ گسترده است و شامل درختان سرو، نارنج، شمشاد، رزهای رنگارنگ، بنفشه و گل داوودی است که در تمام فصول سال زیبایی خاصی به فضا می‌دهند. درختان قدیمی و کهن‌سال، به همراه کنده‌کاری‌های ظریف روی تنه درختان خشکیده ، حس فرهنگی و هنری خاصی را القا می‌کنند.

این باغ حوالی زمان آل مظفر کامل شده و در زمان تیمور گرگانی (تیمور لنگ)، به حدی جذابیت داشت که او از آن الهام گرفت و در سمرقند خود، یک باغ مشابه با همین نام احداث کرد.

عمارت داخلی باغ در سال ۱۱۸۵ ه‍.ق ساخته شد و دارای اتاق‌های دو طبقه است که در میان چهار شاه‌نشین قرار گرفته‌اند. از جذابیت‌های دیگر این باغ، کاشی‌کاری‌های قدیمی در مسیر ورودی است که دارای نقش‌های زیبایی هستند.

باغ جهان‌نما در گذشته آب را از رودخانه رکنی دریافت می‌کرد و امروزه نیز با حوض‌ها، جوی‌های زیبا و فواره‌های بلندش، هوای خنک و دلنوازی را به این فضا می‌دهد.