مقبره در جاذبه های گردشگری
مشاهده مطالب درباره مقبره در جاذبه های گردشگری در سایت و وب اپلیکیشن گردشگری یوتور و یافتن مطالب مرتبط با مقبره
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : شیراز
آرامگاه سعدی شیراز، معروف به «سعدیه»، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا قرار دارد. این مکان محل زندگی و دفن استاد سخن، سعدی شیرازی است و یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری شیراز و مقصد تمام علاقهمندان به ادب فارسی محسوب میشود.
این بنای تاریخی که در دامنه کوه و در میان فضایی سبز و دلنشین قرار گرفته، ابتدا «خانقاه سعدی» بوده و پس از مرگش در همان محل دفن شده است. طراحی معماری این آرامگاه به دست محسن فروغی انجام شده و الهامگرفته از معماری کاخ چهلستون اصفهان است.
بنای آرامگاه شامل سه بخش اصلی است: ایوان، گنبدخانه و رواق . ایوان بنا با ۸ ستون سنگی از جنس گرانیت قرمزرنگ در جلوی مقبره قرار دارد. قبر سعدی زیر گنبد فیروزهای رنگ واقع شده و سنگ قبر نیز مربوط به دوره قاجار است.
این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد که به شکل هشتضلعی است و اشعار سعدی روی کاشیهای لاجوردی آن نقش بسته است. در محوطه اطراف، حوضچههای کوچک، درختان کاج و بهارنارنج و گلکاریهای زیبا فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند.
در ضلع غربی آرامگاه، با پایین رفتن از ۲۸ پله، به حوض ماهی میرسید. این حوض با کاشیکاریهای زیبا و آبی که از چشمه رکنآباد تأمین میشود، در گذشته مورد اعتقاد عمومی قرار داشت و مردم با انداختن سکه در آن، آرزوهایشان را به خدا سپردهاند.
زیرزمین سعدیه امروزه تبدیل به چایخانه سنتی شده و در کنار آن، کتابخانه عمومی سعدی و دفتر کار از ساختمانهای اطراف مقبره هستند. در محوطه اینجا، مغازههایی نیز برای فروش محصولات فرهنگی و صنایعدستی وجود دارد.
در اطراف مقبره قبرهایی از بزرگان دینی نیز وجود دارد که مهمترین آنها، قبر محمد شوریده شیرازی است. این بنا با الهام از معماری سنتی ایرانی و تزیینات کاشی و سنگ، زیباییهای منحصر به فردی دارد. ابیاتی از بوستان و گلستان نیز بصورت کاشیکاری روی دیوارهای آرامگاه نقش بستهاند.
آرامگاه سعدی در شمال شرقی شیراز و در انتهای خیابان بوستان واقع شده است. این مکان ابتدا خانقاه سعدی بوده و اواخر عمر در آنجا زندگی میکرده که در همانجا دفن شده است. فضای باغی و دلنشین این مکان، بازدیدکنندگان را به یاد تاریخ و هنر ایرانی-اسلامی میاندازد.
در گذشته، مردم جامه خود را در آب حوضچه سعدیه میشوییدند و اعتقاد داشتند این آب شفابخش است. همچنین در حوض سکه، سکههایی به جهت گرفتن حاجت در آب میانداختند. باوری کهن که هنوز در میان بعضی افراد باقی است.
این آرامگاه در یک باغ بزرگ و سرسبز قرار دارد که درختان نارنج، سرو و کاج هوایی خاص و دلنشین به آن میدهند. راهروهای سنگفرشی و گلکاریهای داخل حیاط، فضایی مناسب برای گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم کردهاند.
این بنای تاریخی که در دامنه کوه و در میان فضایی سبز و دلنشین قرار گرفته، ابتدا «خانقاه سعدی» بوده و پس از مرگش در همان محل دفن شده است. طراحی معماری این آرامگاه به دست محسن فروغی انجام شده و الهامگرفته از معماری کاخ چهلستون اصفهان است.
بنای آرامگاه شامل سه بخش اصلی است: ایوان، گنبدخانه و رواق . ایوان بنا با ۸ ستون سنگی از جنس گرانیت قرمزرنگ در جلوی مقبره قرار دارد. قبر سعدی زیر گنبد فیروزهای رنگ واقع شده و سنگ قبر نیز مربوط به دوره قاجار است.
این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد که به شکل هشتضلعی است و اشعار سعدی روی کاشیهای لاجوردی آن نقش بسته است. در محوطه اطراف، حوضچههای کوچک، درختان کاج و بهارنارنج و گلکاریهای زیبا فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند.
در ضلع غربی آرامگاه، با پایین رفتن از ۲۸ پله، به حوض ماهی میرسید. این حوض با کاشیکاریهای زیبا و آبی که از چشمه رکنآباد تأمین میشود، در گذشته مورد اعتقاد عمومی قرار داشت و مردم با انداختن سکه در آن، آرزوهایشان را به خدا سپردهاند.
زیرزمین سعدیه امروزه تبدیل به چایخانه سنتی شده و در کنار آن، کتابخانه عمومی سعدی و دفتر کار از ساختمانهای اطراف مقبره هستند. در محوطه اینجا، مغازههایی نیز برای فروش محصولات فرهنگی و صنایعدستی وجود دارد.
در اطراف مقبره قبرهایی از بزرگان دینی نیز وجود دارد که مهمترین آنها، قبر محمد شوریده شیرازی است. این بنا با الهام از معماری سنتی ایرانی و تزیینات کاشی و سنگ، زیباییهای منحصر به فردی دارد. ابیاتی از بوستان و گلستان نیز بصورت کاشیکاری روی دیوارهای آرامگاه نقش بستهاند.
آرامگاه سعدی در شمال شرقی شیراز و در انتهای خیابان بوستان واقع شده است. این مکان ابتدا خانقاه سعدی بوده و اواخر عمر در آنجا زندگی میکرده که در همانجا دفن شده است. فضای باغی و دلنشین این مکان، بازدیدکنندگان را به یاد تاریخ و هنر ایرانی-اسلامی میاندازد.
در گذشته، مردم جامه خود را در آب حوضچه سعدیه میشوییدند و اعتقاد داشتند این آب شفابخش است. همچنین در حوض سکه، سکههایی به جهت گرفتن حاجت در آب میانداختند. باوری کهن که هنوز در میان بعضی افراد باقی است.
این آرامگاه در یک باغ بزرگ و سرسبز قرار دارد که درختان نارنج، سرو و کاج هوایی خاص و دلنشین به آن میدهند. راهروهای سنگفرشی و گلکاریهای داخل حیاط، فضایی مناسب برای گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم کردهاند.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : شیراز
آرامگاه حافظ شیراز، معروف به «حافظیه»، مکان محل زندگی و دفن خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی، شاعر بزرگ ایرانی است که با اشعار عرفانی و بیمانندش سالیان سال است که مردم را شیفته سخنان خود کرده است.
این مجموعه یکی از پربازدیدترین جاذبههای گردشگری ایران محسوب میشود و هرساله هزاران نفر از ایرانیان و گردشگران خارجی را به خود جذب میکند. فضای منحصر به فرد این مکان، تلفیقی از شعر، عرفان و طبیعت سرسبز است که به بازدیدکنندگان فرصت استراحت و انعکاس فرهنگی را میدهد.
آرامگاه حافظ در شمال شرقی شیراز و در جنوب دروازه قرآن قرار دارد. بنای فعلی آرامگاه که به سال ۱۳۱۵ هجری شمسی برمیگردد، توسط آندره گدار ، معمار فرانسوی و شرقشناس مشهور، طراحی شده است.
بنای آرامگاه به شکل کلاه درویشان (هشت ستون) ساخته شده و گنبد آن با کاشیهای فیروزهای و طرحهای هفترنگ تزیین شده است. در بالای گنبد غزلی از خود حافظ نقش بسته که نمادی از روحیه عرفانی این شاعر است. قبر حافظ در صحن شمالی مجموعه قرار دارد و این بخش اغلب با نور طبیعی و بازی رنگهای ظریف کاشیکاریها مورد توجه گردشگران قرار میگیرد.
ایوان ۲۰ ستونی این مجموعه در حال حاضر به عنوان ورودی اصلی آرامگاه عمل میکند. این ایوان با ستونهای سنگی و ارتفاع پنج متری، زیبایی خاصی به محوطه میدهد. در داخل بنا، کتیبههایی از اشعار حافظ روی دیوارها و کاشیکاریها به نمایش درآمدهاند.
آرامگاه حافظ در یک باغ سنتی ایرانی قرار دارد که درختان نارنج، حوضهای آب و گلکاریهای فراوان، فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند. در فصلهای بهار و پاییز، بوی نارنج و رنگارنگی گلها، زیبایی خاصی به محوطه میدهد. این مکان در شبها نیز فضایی کاملاً متفاوت و عارفانه دارد که بسیاری از علاقهمندان را جذب میکند.
در ضلع غربی مجموعه، حوض ماهی وجود دارد که در گذشته اعتقاداتی نسبت به آن وجود داشت. همچنین در کنار آرامگاه، فضاهایی برای نشستن و تماشای اشعار حافظ و گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم شده است.
این مجموعه شامل چندین حیاط است:
حیاط جنوبی (ورودی)
حیاط شمالی (مقبره حافظ)
حیاط شرقی (مقبره خاندان معدل)
حیاط غربی (مقبره خاندان قوام)
آرامگاه حافظ در کنار اهمیت تاریخی و ادبی، مرکزی فرهنگی نیز محسوب میشود. در اینجا کلاسهای حافظشناسی و شعرخوانی برگزار میشود. همچنین فضاهایی برای خرید محصولات فرهنگی و صنایعدستی در محدوده وجود دارد. حضور در این مکان احساس خاصی از عشق، ادب و معنویت را القا میکند. در شب یلدا، اینجا مملو از بازدیدکنندگانی است که فال حافظ میگیرند و از آن به عنوان نمادی از هویت فرهنگی ایران یاد میکنند.
این مجموعه یکی از پربازدیدترین جاذبههای گردشگری ایران محسوب میشود و هرساله هزاران نفر از ایرانیان و گردشگران خارجی را به خود جذب میکند. فضای منحصر به فرد این مکان، تلفیقی از شعر، عرفان و طبیعت سرسبز است که به بازدیدکنندگان فرصت استراحت و انعکاس فرهنگی را میدهد.
آرامگاه حافظ در شمال شرقی شیراز و در جنوب دروازه قرآن قرار دارد. بنای فعلی آرامگاه که به سال ۱۳۱۵ هجری شمسی برمیگردد، توسط آندره گدار ، معمار فرانسوی و شرقشناس مشهور، طراحی شده است.
بنای آرامگاه به شکل کلاه درویشان (هشت ستون) ساخته شده و گنبد آن با کاشیهای فیروزهای و طرحهای هفترنگ تزیین شده است. در بالای گنبد غزلی از خود حافظ نقش بسته که نمادی از روحیه عرفانی این شاعر است. قبر حافظ در صحن شمالی مجموعه قرار دارد و این بخش اغلب با نور طبیعی و بازی رنگهای ظریف کاشیکاریها مورد توجه گردشگران قرار میگیرد.
ایوان ۲۰ ستونی این مجموعه در حال حاضر به عنوان ورودی اصلی آرامگاه عمل میکند. این ایوان با ستونهای سنگی و ارتفاع پنج متری، زیبایی خاصی به محوطه میدهد. در داخل بنا، کتیبههایی از اشعار حافظ روی دیوارها و کاشیکاریها به نمایش درآمدهاند.
آرامگاه حافظ در یک باغ سنتی ایرانی قرار دارد که درختان نارنج، حوضهای آب و گلکاریهای فراوان، فضایی دلنشین و آرام فراهم کردهاند. در فصلهای بهار و پاییز، بوی نارنج و رنگارنگی گلها، زیبایی خاصی به محوطه میدهد. این مکان در شبها نیز فضایی کاملاً متفاوت و عارفانه دارد که بسیاری از علاقهمندان را جذب میکند.
در ضلع غربی مجموعه، حوض ماهی وجود دارد که در گذشته اعتقاداتی نسبت به آن وجود داشت. همچنین در کنار آرامگاه، فضاهایی برای نشستن و تماشای اشعار حافظ و گذراندن چند دقیقه خلوت فراهم شده است.
این مجموعه شامل چندین حیاط است:
حیاط جنوبی (ورودی)
حیاط شمالی (مقبره حافظ)
حیاط شرقی (مقبره خاندان معدل)
حیاط غربی (مقبره خاندان قوام)
آرامگاه حافظ در کنار اهمیت تاریخی و ادبی، مرکزی فرهنگی نیز محسوب میشود. در اینجا کلاسهای حافظشناسی و شعرخوانی برگزار میشود. همچنین فضاهایی برای خرید محصولات فرهنگی و صنایعدستی در محدوده وجود دارد. حضور در این مکان احساس خاصی از عشق، ادب و معنویت را القا میکند. در شب یلدا، اینجا مملو از بازدیدکنندگانی است که فال حافظ میگیرند و از آن به عنوان نمادی از هویت فرهنگی ایران یاد میکنند.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : پاسارگاد
مقبره کوروش بزرگ، بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی، در مجموعه باستانی پاسارگاد واقع شده است. این مکان در فاصله حدود ۱۳۰ کیلومتری شمال شرقی شهر شیراز قرار دارد و یکی از مهمترین آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو محسوب میشود.
بنای مقبره ساده ولی با ابهت در میان دشت مرغاب استان فارس قرار گرفته و از تمام جهات دیده میشود. طراحی آن بدون زینتهای بیش از حد و با خطوط صاف و متوازن، نمادی از سادگی و عظمت کوروش بزرگ است. این مقبره برخلاف بناهای شکوهمند دیگر تمدنها، تنها یک ساختمان کوچک است که در بالای یک سکوی سنگی قرار گرفته و هویتی منحصر به فرد دارد.
کوروش بزرگ در دوره ۵۵۹ تا ۵۳۰ پیش از میلاد بر مناطق گستردهای از آسیا حکومت میکرد. او پایتخت خود را در پاسارگاد تأسیس کرد و مقبرهاش را در همین محل ساخت. بنای مقبره قبل از مرگ کوروش ساخته شده و این اثر باستانی بیش از ۲,۵۰۰ سال قدمت دارد.
ساختار مقبره کوروش همانند زیگورات چغازنبیل ساخته شده است. به نظر میآید که بنایی شبیه آرامگاه کوروش چه در ایران و چه در خارج پیش از ساختش وجود نداشته؛ اگرچه بعدها بناهایی شبیه آن احداث شده است.
این بنا از سنگهای آهکی بزرگ بدون استفاده از ملات ساخته شده است. طرح آن به نوعی الهامگرفته از زیگورات چغازنبیل است و شباهتی به بناهای معبدی دارد. این مقبره با ظاهری کاملاً ساده و به شکل یک خانه با ارتفاع ۱۱ متر ساخته شده است و سقف آن به شکل یک شیروانی دیده میشود. قاعده اصلی بنا، سکویی با شش پله است که در بالای آن یک اتاق کوچک قرار دارد.
طبق منابع تاریخی، دشت مرغاب اطراف مقبره در گذشته باغی سرسبز بوده که مجموعهای از کاخهای بزرگ را در دل آن جای داشته است. در دوره اسلامی کارکرد دقیق و اصلی بنا برای مردم مشخص نبود و از طرف دیگر، ساخت بناهای باعظمت سنگی را خارج از قوه بشریت میدانستند و ساخت آن را به حضرت سلیمان نسبت میدادند. به همین دلیل آرامگاه کوروش در گذشته با نام «مشهد مادرسلیمان» شناخته میشد.
آرامگاه کوروش در دوره معاصر چندین بار مرمت شده است. آخرین بار در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ هجری شمسی، بنا با استفاده از تکنولوژی لیزر تعمیر و مقاومسازی شد تا در برابر بارشها مقاومتر باشد.
این مقبره در جنوب غربی کاخهای پاسارگاد و در فاصله یک کیلومتری از دیگر بناهای این مجموعه قرار دارد. مجموعه پاسارگاد شامل بخشهای مختلفی است:
تل تخت (تخت مادرسلیمان)
کاخ اختصاصی کوروش
کاخ بارعام
باغ شاهی
کاروانسرا
کاخ دروازه
محوطه مقدس
پل و دو کوشک
این بناها در کنار یکدیگر تشکیل یک محوطه فرهنگی و تاریخی میدهند که نمادی از قدرت و تمدن هخامنشی است.
برای بازدید از این مکان، بهتر است در فصل بهار و پاییز سفر کنید. هوای مطبوع و محیط طبیعی این محوطه در این فصول، تجربه گردشگری را دلنشینتر میکند. اگر از مبدا شیراز قصد بازدید دارید، تقریباً نیمروز وقت لازم است تا مسیر رفت و برگشت را طی کنید.
جادهای که به مقبره منتهی میشود، بسیار زیبا است و دو طرف آن با درختان سرو کاشته شده است. از ابتدای مسیر، دیدنیهای برجسته این مجموعه را میتوانید مشاهده کنید. در انتهای مسیر به محوطه تاریخی پاسارگاد میرسید و مقبره کوروش را در همان ابتدا مشاهده خواهید کرد.
این بنای تاریخی یکی از قدیمیترین و سالمترین آثار باستانی ایران است. در گذشته داخل آن شامل تابوت طلایی و جواهرات شاهی بوده که در طول زمان غارت شدهاند. منابع یونانی نیز از آن یاد کردهاند و حتی مدعی شدهاند درون آن را با چشم خود دیدهاند.
مقبره کوروش در میان تمام این بناها، مهمترین اثر مجموعه پاسارگاد محسوب میشود. این بنا به دستور خود کوروش برای خاکسپاریش ساخته شده است. فاصله بناها از یکدیگر بیش از چند کیلومتر است و به همین دلیل مسیرهای آسفالتی و ماشینهای برقی در میان کاخها و آرامگاهها فراهم شده تا بازدیدکنندگان با وقت کمتری بتوانند تمامی نقاط را ببینند.
بنای مقبره ساده ولی با ابهت در میان دشت مرغاب استان فارس قرار گرفته و از تمام جهات دیده میشود. طراحی آن بدون زینتهای بیش از حد و با خطوط صاف و متوازن، نمادی از سادگی و عظمت کوروش بزرگ است. این مقبره برخلاف بناهای شکوهمند دیگر تمدنها، تنها یک ساختمان کوچک است که در بالای یک سکوی سنگی قرار گرفته و هویتی منحصر به فرد دارد.
کوروش بزرگ در دوره ۵۵۹ تا ۵۳۰ پیش از میلاد بر مناطق گستردهای از آسیا حکومت میکرد. او پایتخت خود را در پاسارگاد تأسیس کرد و مقبرهاش را در همین محل ساخت. بنای مقبره قبل از مرگ کوروش ساخته شده و این اثر باستانی بیش از ۲,۵۰۰ سال قدمت دارد.
ساختار مقبره کوروش همانند زیگورات چغازنبیل ساخته شده است. به نظر میآید که بنایی شبیه آرامگاه کوروش چه در ایران و چه در خارج پیش از ساختش وجود نداشته؛ اگرچه بعدها بناهایی شبیه آن احداث شده است.
این بنا از سنگهای آهکی بزرگ بدون استفاده از ملات ساخته شده است. طرح آن به نوعی الهامگرفته از زیگورات چغازنبیل است و شباهتی به بناهای معبدی دارد. این مقبره با ظاهری کاملاً ساده و به شکل یک خانه با ارتفاع ۱۱ متر ساخته شده است و سقف آن به شکل یک شیروانی دیده میشود. قاعده اصلی بنا، سکویی با شش پله است که در بالای آن یک اتاق کوچک قرار دارد.
طبق منابع تاریخی، دشت مرغاب اطراف مقبره در گذشته باغی سرسبز بوده که مجموعهای از کاخهای بزرگ را در دل آن جای داشته است. در دوره اسلامی کارکرد دقیق و اصلی بنا برای مردم مشخص نبود و از طرف دیگر، ساخت بناهای باعظمت سنگی را خارج از قوه بشریت میدانستند و ساخت آن را به حضرت سلیمان نسبت میدادند. به همین دلیل آرامگاه کوروش در گذشته با نام «مشهد مادرسلیمان» شناخته میشد.
آرامگاه کوروش در دوره معاصر چندین بار مرمت شده است. آخرین بار در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ هجری شمسی، بنا با استفاده از تکنولوژی لیزر تعمیر و مقاومسازی شد تا در برابر بارشها مقاومتر باشد.
این مقبره در جنوب غربی کاخهای پاسارگاد و در فاصله یک کیلومتری از دیگر بناهای این مجموعه قرار دارد. مجموعه پاسارگاد شامل بخشهای مختلفی است:
تل تخت (تخت مادرسلیمان)
کاخ اختصاصی کوروش
کاخ بارعام
باغ شاهی
کاروانسرا
کاخ دروازه
محوطه مقدس
پل و دو کوشک
این بناها در کنار یکدیگر تشکیل یک محوطه فرهنگی و تاریخی میدهند که نمادی از قدرت و تمدن هخامنشی است.
برای بازدید از این مکان، بهتر است در فصل بهار و پاییز سفر کنید. هوای مطبوع و محیط طبیعی این محوطه در این فصول، تجربه گردشگری را دلنشینتر میکند. اگر از مبدا شیراز قصد بازدید دارید، تقریباً نیمروز وقت لازم است تا مسیر رفت و برگشت را طی کنید.
جادهای که به مقبره منتهی میشود، بسیار زیبا است و دو طرف آن با درختان سرو کاشته شده است. از ابتدای مسیر، دیدنیهای برجسته این مجموعه را میتوانید مشاهده کنید. در انتهای مسیر به محوطه تاریخی پاسارگاد میرسید و مقبره کوروش را در همان ابتدا مشاهده خواهید کرد.
این بنای تاریخی یکی از قدیمیترین و سالمترین آثار باستانی ایران است. در گذشته داخل آن شامل تابوت طلایی و جواهرات شاهی بوده که در طول زمان غارت شدهاند. منابع یونانی نیز از آن یاد کردهاند و حتی مدعی شدهاند درون آن را با چشم خود دیدهاند.
مقبره کوروش در میان تمام این بناها، مهمترین اثر مجموعه پاسارگاد محسوب میشود. این بنا به دستور خود کوروش برای خاکسپاریش ساخته شده است. فاصله بناها از یکدیگر بیش از چند کیلومتر است و به همین دلیل مسیرهای آسفالتی و ماشینهای برقی در میان کاخها و آرامگاهها فراهم شده تا بازدیدکنندگان با وقت کمتری بتوانند تمامی نقاط را ببینند.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : مرودشت
در فاصله تنها ۵ کیلومتری از تخت جمشید، در دامنه کوه حاجیآباد و در شمال شهر مرودشت، مجموعه باستانی نقش رستم قرار دارد. این محوطه تاریخی گنجینهای برجای مانده از دورههای مختلف است: از عیلامیان گرفته تا هخامنشیان و ساسانیان.
این مکان به خاطر وجود چهار مقبره بزرگ از شاهان هخامنشی، شامل داریوش بزرگ، خشایارشا، اردشیر اول و داریوش دوم، به عنوان یکی از مهمترین آرامگاههای تاریخی ایران شناخته میشود. این گور دخمهها در دل صخره و در ارتفاع حدود ۲۶ متری ساخته شدهاند و دسترسی به داخل آنها برای عموم ممکن نیست.
در زیر این آرامگاهها، نقوش برجستهای از دوره ساسانی باقی مانده است. این نقشها صحنههای تاجگذاری، پیروزیهای نظامی و شخصیتهای شکوهمندی از پادشاهان ساسانی را روایت میکنند. از جمله معروفترین آنها میتوان به پیروزی شاپور اول بر والریان، امپراتور روم، تاجگذاری اردشیر بابکان و تصویر بهرام دوم در حال شکار اشاره کرد.
در محوطه نقش رستم، بنایی مکعبی شکل با نام کعبه زرتشت قرار دارد. این بنا به احتمال زیاد در دوره هخامنشی ساخته شده و درباره کاربری آن نظریات متفاوتی وجود دارد. برخی آن را یک آتشکده و برخی دیگر محل نگهداری متون مذهبی میدانند.
نام "نقش رستم" ریشه در افسانههای شاهنامهای دارد. برخی معتقدند این منطقه محل نبرد رستم و اسفندیار بوده و یکی از نقشهای برجسته موجود، تصویر رستم پهلوان است. این نام به این مکان بعدی اسطورهای میدهد.
در مجاورت این محوطه، غرفههایی برای خرید سوغاتیهای شیراز و صنایعدستی وجود دارد. محوطه دارای پارکینگ عمومی بوده و بازدید از آن در ساعات صبح بهتر است؛ زیرا هوای آن در روزهای گرم بسیار آفتابی و بدون سایه است.
این مکان به خاطر وجود چهار مقبره بزرگ از شاهان هخامنشی، شامل داریوش بزرگ، خشایارشا، اردشیر اول و داریوش دوم، به عنوان یکی از مهمترین آرامگاههای تاریخی ایران شناخته میشود. این گور دخمهها در دل صخره و در ارتفاع حدود ۲۶ متری ساخته شدهاند و دسترسی به داخل آنها برای عموم ممکن نیست.
در زیر این آرامگاهها، نقوش برجستهای از دوره ساسانی باقی مانده است. این نقشها صحنههای تاجگذاری، پیروزیهای نظامی و شخصیتهای شکوهمندی از پادشاهان ساسانی را روایت میکنند. از جمله معروفترین آنها میتوان به پیروزی شاپور اول بر والریان، امپراتور روم، تاجگذاری اردشیر بابکان و تصویر بهرام دوم در حال شکار اشاره کرد.
در محوطه نقش رستم، بنایی مکعبی شکل با نام کعبه زرتشت قرار دارد. این بنا به احتمال زیاد در دوره هخامنشی ساخته شده و درباره کاربری آن نظریات متفاوتی وجود دارد. برخی آن را یک آتشکده و برخی دیگر محل نگهداری متون مذهبی میدانند.
نام "نقش رستم" ریشه در افسانههای شاهنامهای دارد. برخی معتقدند این منطقه محل نبرد رستم و اسفندیار بوده و یکی از نقشهای برجسته موجود، تصویر رستم پهلوان است. این نام به این مکان بعدی اسطورهای میدهد.
در مجاورت این محوطه، غرفههایی برای خرید سوغاتیهای شیراز و صنایعدستی وجود دارد. محوطه دارای پارکینگ عمومی بوده و بازدید از آن در ساعات صبح بهتر است؛ زیرا هوای آن در روزهای گرم بسیار آفتابی و بدون سایه است.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : نی ریز
احمد بن شمسالدین محمد نیریزی یا به اصطلاح "میرزا احمد نیریزی"، خوشنویس و کاتب برجسته قرآن در سده دوازدهم هجری قمری بود. وی در شهر نیریز از توابع استان فارس متولد شد و در دوره صفویه به فعالیتهای هنری پرداخت.
میرزا احمد نیریزی از بهترین خوشنویسان خط نسخ در زمان خود بود و آثار متعددی را به خط نسخ، با زیبایی و ظرافت بالا، نوشته است. همچنین دارای مهارت در خطوط شکسته و نستعلیق نیز بوده و این تنوع در میان خوشنویسان آن دوره امری نادر محسوب میشد.
او علاوه بر خوشنویسی، در حوزه کتابت قرآن مجید نیز فعالیت گستردهای داشته است. بسیاری از محققان و هنرمندان خط اسلامی، آثار او را نمونههایی از دقت، تعادل و هماهنگی در نظم حروف و کلمات میدانند.
نیریز، محل تولد این خوشنویس بزرگ، یکی از شهرهای قدیمی و فرهنگی استان فارس است که سابقهای طولانی در پرورش هنرمندان و دانشمندان اسلامی دارد. وجود میرزا احمد نیریزی در ردیف خوشنویسان برجسته اسلامی، این شهر را به عنوان یکی از مراکز فرهنگی و هنری مهم در دوره صفویه مطرح کرده است.
امروزه آثار خطی وی در کتابخانهها و موزههای تاریخی اسلامی در ایران و جهان یافت میشوند و هنوز هم مورد توجه محققان خط اسلامی و هنرمندان خوشنویسی قرار دارند.
میرزا احمد نیریزی از بهترین خوشنویسان خط نسخ در زمان خود بود و آثار متعددی را به خط نسخ، با زیبایی و ظرافت بالا، نوشته است. همچنین دارای مهارت در خطوط شکسته و نستعلیق نیز بوده و این تنوع در میان خوشنویسان آن دوره امری نادر محسوب میشد.
او علاوه بر خوشنویسی، در حوزه کتابت قرآن مجید نیز فعالیت گستردهای داشته است. بسیاری از محققان و هنرمندان خط اسلامی، آثار او را نمونههایی از دقت، تعادل و هماهنگی در نظم حروف و کلمات میدانند.
نیریز، محل تولد این خوشنویس بزرگ، یکی از شهرهای قدیمی و فرهنگی استان فارس است که سابقهای طولانی در پرورش هنرمندان و دانشمندان اسلامی دارد. وجود میرزا احمد نیریزی در ردیف خوشنویسان برجسته اسلامی، این شهر را به عنوان یکی از مراکز فرهنگی و هنری مهم در دوره صفویه مطرح کرده است.
امروزه آثار خطی وی در کتابخانهها و موزههای تاریخی اسلامی در ایران و جهان یافت میشوند و هنوز هم مورد توجه محققان خط اسلامی و هنرمندان خوشنویسی قرار دارند.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : شیراز
آرامگاه کمالالدین ابوالعطا معروف به خواجوی کرمانی، یکی از جاذبههای فرهنگی و ادبی مهم شهر شیراز است که در کنار دروازه قرآن و در دامنه کوه صبوی قرار دارد. این مقبره در تنگه «الله اکبر» واقع شده است.
خواجوی کرمانی یکی از شاعران برجسته قرن هشتم هجری قمری و از شاعران برجسته دوره ایلخانی است که در کرمان به دنیا آمد، اما سالهای پایانی عمرش را در شیراز گذراند و در همانجا درگذشت. گفته میشود حافظ شیرازی تحت تأثیر اشعار او قرار داشته و از خواجو الهام گرفته است.
این آرامگاه بدون سقف و در فضای بازی ساخته شده که نمادی از سادگی و عظمت این شاعر بزرگ است. در مرکز بنا، سنگ قبر خواجو در داخل یک محفظه شیشهای قرار دارد و روی آن آیهای از سوره الرحمن حک شده است. در کنار مزار، مجسمهای سنگی از خواجو وجود دارد که در حالی کتابی در دست دارد و انگار در حال خلق یک غزل تازه است.
کمی بالاتر از مقبره، سه غار قرار دارند که محل عبادت و خلوتگاه خواجو و دیگر عارفان آن زمان بوده است. همچنین مقبره یکی از وزرای دوره ایلخانی نیز در نزدیکی یکی از این غارها قرار دارد.
هنگام ورود به این مکان، ابتدا در محوطهای که دور تا دورش با ستونها و طاقهای سفید رنگ پوشیده شده است، مجسمه خواجو را مشاهده میکنید. سپس از طریق پلههای سنگی به سمت بالا حرکت میکنید و از باغ سرسبز و زیبایی به نام بوستان خواجو رد میشوید. این مجموعه به دلیل دید برجستهاش به شهر شیراز، یکی از نقاط محبوب عکاسی و لحظات تأملبرانگیز است.
معماری این آرامگاه بسیار ساده ولی زیبا است. دو ستون بلند در دو طرف بنا، نمادی از عظمت این شاعر است. روی سنگ قبر هیچ نامی از خواجو وجود ندارد و فقط عبارت «کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ وَ یَبْقَی وَجْهُ رَبّکَ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ» حک شده است.
این مکان به نوعی شباهتهایی به هنر تختجمشید دارد؛ از جمله نقشهای تزیینی و نقوش باستانی. همچنین شیر سنگی در محل به یادآور تمدنهای قدیمی ایران است.
در کنار آرامگاه، چندین کتیبه سنگی با اشعار خواجو دیده میشود که احساسی عمیق از شعر و فرهنگ ایرانی را القا میکند. منظره بسیار زیبای شهر شیراز از این نقطه، تجربهای ناب را برای بازدیدکنندگان فراهم میکند.
خواجوی کرمانی یکی از شاعران برجسته قرن هشتم هجری قمری و از شاعران برجسته دوره ایلخانی است که در کرمان به دنیا آمد، اما سالهای پایانی عمرش را در شیراز گذراند و در همانجا درگذشت. گفته میشود حافظ شیرازی تحت تأثیر اشعار او قرار داشته و از خواجو الهام گرفته است.
این آرامگاه بدون سقف و در فضای بازی ساخته شده که نمادی از سادگی و عظمت این شاعر بزرگ است. در مرکز بنا، سنگ قبر خواجو در داخل یک محفظه شیشهای قرار دارد و روی آن آیهای از سوره الرحمن حک شده است. در کنار مزار، مجسمهای سنگی از خواجو وجود دارد که در حالی کتابی در دست دارد و انگار در حال خلق یک غزل تازه است.
کمی بالاتر از مقبره، سه غار قرار دارند که محل عبادت و خلوتگاه خواجو و دیگر عارفان آن زمان بوده است. همچنین مقبره یکی از وزرای دوره ایلخانی نیز در نزدیکی یکی از این غارها قرار دارد.
هنگام ورود به این مکان، ابتدا در محوطهای که دور تا دورش با ستونها و طاقهای سفید رنگ پوشیده شده است، مجسمه خواجو را مشاهده میکنید. سپس از طریق پلههای سنگی به سمت بالا حرکت میکنید و از باغ سرسبز و زیبایی به نام بوستان خواجو رد میشوید. این مجموعه به دلیل دید برجستهاش به شهر شیراز، یکی از نقاط محبوب عکاسی و لحظات تأملبرانگیز است.
معماری این آرامگاه بسیار ساده ولی زیبا است. دو ستون بلند در دو طرف بنا، نمادی از عظمت این شاعر است. روی سنگ قبر هیچ نامی از خواجو وجود ندارد و فقط عبارت «کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ وَ یَبْقَی وَجْهُ رَبّکَ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ» حک شده است.
این مکان به نوعی شباهتهایی به هنر تختجمشید دارد؛ از جمله نقشهای تزیینی و نقوش باستانی. همچنین شیر سنگی در محل به یادآور تمدنهای قدیمی ایران است.
در کنار آرامگاه، چندین کتیبه سنگی با اشعار خواجو دیده میشود که احساسی عمیق از شعر و فرهنگ ایرانی را القا میکند. منظره بسیار زیبای شهر شیراز از این نقطه، تجربهای ناب را برای بازدیدکنندگان فراهم میکند.