کوروش در تور های گردشگری
مشاهده مطالب درباره کوروش در تور های گردشگری در سایت و وب اپلیکیشن گردشگری یوتور و یافتن مطالب مرتبط با کوروش
بازدید گروهی پاسارگاد و آرامگاه کوروش در روز یکشنبه, ۴ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۶ قبل از ظهر از میدان معلم، جنب بانک ملی آغاز شده و در روز یکشنبه, ۴ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۸ بعد از ظهر پایان میپذیرد .مهلت ثبت نام این تور پایان یافت.
مکان گردشگری، کاخ
در استان فارس
نزدیک به : پاسارگاد
کاخ اختصاصی کوروش، یکی از برجستهترین آثار باستانی مجموعه تاریخی پاسارگاد است. این کاخ به عنوان مسکن شخصی کوروش کبیر طراحی شده و در فاصله حدود ۳۰۰ متری شمال غربی کاخ پذیرایی قرار دارد.
این بنای منحصر به فرد دارای نقشه به شکل حرف H است و مساحتی بالغ بر ۳,۴۲۷ مترمربع داشته است. در مرکز آن، تالاری با ۳۰ ستون سنگی وجود داشته که امروزه تنها بقایایی از ستونهای سفید سنگی آن دیده میشود. این کاخ نمادی از قدرت، تحمل و انسانیتمداری کوروش بزرگ است.
کاخ اختصاصی کوروش در دوره هخامنشیان و در زمان حکومت خود کوروش بزرگ ساخته شده است. باستانشناسان بر این باورند که این کاخ جایگاه خصوصی و مسکونی شاه بوده و محلی برای استراحت و زندگی روزمره او محسوب میشد.
در دیوارهای این کاخ، سنگنوشتهای به خط میخی و به سه زبان پارسی باستان، عیلامی و بابلی کشف شده که مضمون معروفی دارد:
"من هستم کوروش، شاه هخامنشی"
این جمله نه تنها هویت معماری و تاریخی کاخ را مشخص میکند، بلکه اهمیت این بنا را در تاریخ تمدن ایران باستان روشن میکند.
کاخ اختصاصی کوروش دارای دو درگاه اصلی در ایوانهای شرقی و غربی و دو ورودی فرعی در ضلعهای شمالی و جنوبی است. درگاههای این کاخ با نقوش برجسته تزیین شدهاند که تصاویری از شاه را در حال حرکت به همراه چتردار یا مستخدم یا یارانش نشان میدهند. در این نقشها، پیکر شاه بزرگتر و برجستهتر از شخصیتهای دیگر دیده میشود.
از جمله زیباییهای معماری این کاخ:
استفاده از سنگهای سفید مرمرنما، سنگ آهکی سیاه و سنگ ماسهای کبودرنگ
کفسازی منحصربهفرد با سنگهای سیاه و سفید
نهرهای آبی در داخل کاخ برای عبور سیلاب و مدیریت آب
تزیینات قاشقیشکل افقی روی شالوده ستونها
در سمت چپ و روبروی ایوان، سکویی سنگی وجود دارد که احتمالاً جایگاه شاه در هنگام استراحت و تماشای باغ بوده است.
این بنای منحصر به فرد دارای نقشه به شکل حرف H است و مساحتی بالغ بر ۳,۴۲۷ مترمربع داشته است. در مرکز آن، تالاری با ۳۰ ستون سنگی وجود داشته که امروزه تنها بقایایی از ستونهای سفید سنگی آن دیده میشود. این کاخ نمادی از قدرت، تحمل و انسانیتمداری کوروش بزرگ است.
کاخ اختصاصی کوروش در دوره هخامنشیان و در زمان حکومت خود کوروش بزرگ ساخته شده است. باستانشناسان بر این باورند که این کاخ جایگاه خصوصی و مسکونی شاه بوده و محلی برای استراحت و زندگی روزمره او محسوب میشد.
در دیوارهای این کاخ، سنگنوشتهای به خط میخی و به سه زبان پارسی باستان، عیلامی و بابلی کشف شده که مضمون معروفی دارد:
"من هستم کوروش، شاه هخامنشی"
این جمله نه تنها هویت معماری و تاریخی کاخ را مشخص میکند، بلکه اهمیت این بنا را در تاریخ تمدن ایران باستان روشن میکند.
کاخ اختصاصی کوروش دارای دو درگاه اصلی در ایوانهای شرقی و غربی و دو ورودی فرعی در ضلعهای شمالی و جنوبی است. درگاههای این کاخ با نقوش برجسته تزیین شدهاند که تصاویری از شاه را در حال حرکت به همراه چتردار یا مستخدم یا یارانش نشان میدهند. در این نقشها، پیکر شاه بزرگتر و برجستهتر از شخصیتهای دیگر دیده میشود.
از جمله زیباییهای معماری این کاخ:
استفاده از سنگهای سفید مرمرنما، سنگ آهکی سیاه و سنگ ماسهای کبودرنگ
کفسازی منحصربهفرد با سنگهای سیاه و سفید
نهرهای آبی در داخل کاخ برای عبور سیلاب و مدیریت آب
تزیینات قاشقیشکل افقی روی شالوده ستونها
در سمت چپ و روبروی ایوان، سکویی سنگی وجود دارد که احتمالاً جایگاه شاه در هنگام استراحت و تماشای باغ بوده است.
مکان گردشگری، عمارت
در استان فارس
نزدیک به : پاسارگاد
تل تخت محل قرارگیری ارگ سلطنتی کوروش کبیر، متشکل از سنگهای مکعبی بزرگ به ارتفاع ۱۵ متر که در حاشیه شمالی، جنوبی و غربی یک تپه طبیعی بزرگ چیده شدهاند. این سکوی عظیم، زیرساختی برای نصب بناهای باشکوه در دوره هخامنشی بوده است.
در حقیقت، تختگاه بر اساس سنت آن زمان، جایگاه ارگ سلطنتی پایتخت کوروش بزرگ محسوب میشد. کوروش برای ساخت دیوارهای تختگاه از معماران و سنگتراشان ماهر لودیه و ایونی استفاده کرده است. با این حال، به دلیل درگذشت ناگهانی کوروش در سال ۵۳۰ پیش از میلاد ، بیشتر بناهای آن تکمیل نشد.
بر اساس شواهد تاریخی، داریوش بزرگ تنها هشت سال بعد از مرگ کوروش تغییراتی در نقشه اولیه این مجموعه داشته است. او دو پله بزرگ را با خشت بست و تختگاه را به یک دژ یا گنجینه بزرگ تبدیل کرد. این فضا تقریباً ۲۰۰ سال پس از آن به عنوان گنجینه مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت توسط سربازان مقدونی تاراج شد.
شواهد باستانشناسی نشان میدهد که تل تخت تنها مکانی در پاسارگاد است که تا حدود ۵۰ سال پس از فروپاشی شاهنشاهی هخامنشیان، به صورت دژ و پادگان نظامی باقی مانده است. دو گنجینه شاخص شامل سکههای سلوکی در این منطقه، گواهی بر این مدعا هستند.
این مکان در طول زمان دستخوش تغییرات شد و در نهایت به پادگان شاهان محلی پارس تبدیل گردید که خود را وارثان هخامنشیان میدانستند. در سال ۲۸۰ پیش از میلاد، این مکان در جریان یک شورش محلی به آتش کشیده شد.
نمای دیوارهای تل تخت و بلوکهای سنگی آن، حکاکیهایی از تقسیمبندی کاری دارد که قرار بود پس از تکمیل نما، تراشیده و پنهان شود. همچنین حفرههای متعددی در دیوارهای این بنا دیده میشود که نشانهای از جدا کردن بستهای آهنی است که مردم محلی پس از فروپاشی هخامنشیان ایجاد کردهاند.
این بنا در فاصله ۲,۳۰۰ متری آرامگاه کوروش قرار دارد و در گذشته به عنوان یک مکان اداری-سلطنتی عمل میکرده است. مردم محلی این بنای عظیم را "تخت مادرسلیمان" مینامند و گاهی هم به آن "تل تخت" گفته میشود.
آثار به دست آمده از این مکان، چهار دوره تاریخی را نشان میدهد:
دوره هخامنشی
دوره سلوکی
دوره ساسانی
دوره پس از اسلام
یکی از مهمترین یافتههای این مکان، نسخه سوم کتیبه معروف "دئو" است که درباره شاهنشاهان هخامنشی است. این کتیبه نشان از هویت تاریخی و سیاسی این بناست.
در حقیقت، تختگاه بر اساس سنت آن زمان، جایگاه ارگ سلطنتی پایتخت کوروش بزرگ محسوب میشد. کوروش برای ساخت دیوارهای تختگاه از معماران و سنگتراشان ماهر لودیه و ایونی استفاده کرده است. با این حال، به دلیل درگذشت ناگهانی کوروش در سال ۵۳۰ پیش از میلاد ، بیشتر بناهای آن تکمیل نشد.
بر اساس شواهد تاریخی، داریوش بزرگ تنها هشت سال بعد از مرگ کوروش تغییراتی در نقشه اولیه این مجموعه داشته است. او دو پله بزرگ را با خشت بست و تختگاه را به یک دژ یا گنجینه بزرگ تبدیل کرد. این فضا تقریباً ۲۰۰ سال پس از آن به عنوان گنجینه مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت توسط سربازان مقدونی تاراج شد.
شواهد باستانشناسی نشان میدهد که تل تخت تنها مکانی در پاسارگاد است که تا حدود ۵۰ سال پس از فروپاشی شاهنشاهی هخامنشیان، به صورت دژ و پادگان نظامی باقی مانده است. دو گنجینه شاخص شامل سکههای سلوکی در این منطقه، گواهی بر این مدعا هستند.
این مکان در طول زمان دستخوش تغییرات شد و در نهایت به پادگان شاهان محلی پارس تبدیل گردید که خود را وارثان هخامنشیان میدانستند. در سال ۲۸۰ پیش از میلاد، این مکان در جریان یک شورش محلی به آتش کشیده شد.
نمای دیوارهای تل تخت و بلوکهای سنگی آن، حکاکیهایی از تقسیمبندی کاری دارد که قرار بود پس از تکمیل نما، تراشیده و پنهان شود. همچنین حفرههای متعددی در دیوارهای این بنا دیده میشود که نشانهای از جدا کردن بستهای آهنی است که مردم محلی پس از فروپاشی هخامنشیان ایجاد کردهاند.
این بنا در فاصله ۲,۳۰۰ متری آرامگاه کوروش قرار دارد و در گذشته به عنوان یک مکان اداری-سلطنتی عمل میکرده است. مردم محلی این بنای عظیم را "تخت مادرسلیمان" مینامند و گاهی هم به آن "تل تخت" گفته میشود.
آثار به دست آمده از این مکان، چهار دوره تاریخی را نشان میدهد:
دوره هخامنشی
دوره سلوکی
دوره ساسانی
دوره پس از اسلام
یکی از مهمترین یافتههای این مکان، نسخه سوم کتیبه معروف "دئو" است که درباره شاهنشاهان هخامنشی است. این کتیبه نشان از هویت تاریخی و سیاسی این بناست.
مکان گردشگری، مقبره
در استان فارس
نزدیک به : پاسارگاد
مقبره کوروش بزرگ، بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی، در مجموعه باستانی پاسارگاد واقع شده است. این مکان در فاصله حدود ۱۳۰ کیلومتری شمال شرقی شهر شیراز قرار دارد و یکی از مهمترین آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو محسوب میشود.
بنای مقبره ساده ولی با ابهت در میان دشت مرغاب استان فارس قرار گرفته و از تمام جهات دیده میشود. طراحی آن بدون زینتهای بیش از حد و با خطوط صاف و متوازن، نمادی از سادگی و عظمت کوروش بزرگ است. این مقبره برخلاف بناهای شکوهمند دیگر تمدنها، تنها یک ساختمان کوچک است که در بالای یک سکوی سنگی قرار گرفته و هویتی منحصر به فرد دارد.
کوروش بزرگ در دوره ۵۵۹ تا ۵۳۰ پیش از میلاد بر مناطق گستردهای از آسیا حکومت میکرد. او پایتخت خود را در پاسارگاد تأسیس کرد و مقبرهاش را در همین محل ساخت. بنای مقبره قبل از مرگ کوروش ساخته شده و این اثر باستانی بیش از ۲,۵۰۰ سال قدمت دارد.
ساختار مقبره کوروش همانند زیگورات چغازنبیل ساخته شده است. به نظر میآید که بنایی شبیه آرامگاه کوروش چه در ایران و چه در خارج پیش از ساختش وجود نداشته؛ اگرچه بعدها بناهایی شبیه آن احداث شده است.
این بنا از سنگهای آهکی بزرگ بدون استفاده از ملات ساخته شده است. طرح آن به نوعی الهامگرفته از زیگورات چغازنبیل است و شباهتی به بناهای معبدی دارد. این مقبره با ظاهری کاملاً ساده و به شکل یک خانه با ارتفاع ۱۱ متر ساخته شده است و سقف آن به شکل یک شیروانی دیده میشود. قاعده اصلی بنا، سکویی با شش پله است که در بالای آن یک اتاق کوچک قرار دارد.
طبق منابع تاریخی، دشت مرغاب اطراف مقبره در گذشته باغی سرسبز بوده که مجموعهای از کاخهای بزرگ را در دل آن جای داشته است. در دوره اسلامی کارکرد دقیق و اصلی بنا برای مردم مشخص نبود و از طرف دیگر، ساخت بناهای باعظمت سنگی را خارج از قوه بشریت میدانستند و ساخت آن را به حضرت سلیمان نسبت میدادند. به همین دلیل آرامگاه کوروش در گذشته با نام «مشهد مادرسلیمان» شناخته میشد.
آرامگاه کوروش در دوره معاصر چندین بار مرمت شده است. آخرین بار در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ هجری شمسی، بنا با استفاده از تکنولوژی لیزر تعمیر و مقاومسازی شد تا در برابر بارشها مقاومتر باشد.
این مقبره در جنوب غربی کاخهای پاسارگاد و در فاصله یک کیلومتری از دیگر بناهای این مجموعه قرار دارد. مجموعه پاسارگاد شامل بخشهای مختلفی است:
تل تخت (تخت مادرسلیمان)
کاخ اختصاصی کوروش
کاخ بارعام
باغ شاهی
کاروانسرا
کاخ دروازه
محوطه مقدس
پل و دو کوشک
این بناها در کنار یکدیگر تشکیل یک محوطه فرهنگی و تاریخی میدهند که نمادی از قدرت و تمدن هخامنشی است.
برای بازدید از این مکان، بهتر است در فصل بهار و پاییز سفر کنید. هوای مطبوع و محیط طبیعی این محوطه در این فصول، تجربه گردشگری را دلنشینتر میکند. اگر از مبدا شیراز قصد بازدید دارید، تقریباً نیمروز وقت لازم است تا مسیر رفت و برگشت را طی کنید.
جادهای که به مقبره منتهی میشود، بسیار زیبا است و دو طرف آن با درختان سرو کاشته شده است. از ابتدای مسیر، دیدنیهای برجسته این مجموعه را میتوانید مشاهده کنید. در انتهای مسیر به محوطه تاریخی پاسارگاد میرسید و مقبره کوروش را در همان ابتدا مشاهده خواهید کرد.
این بنای تاریخی یکی از قدیمیترین و سالمترین آثار باستانی ایران است. در گذشته داخل آن شامل تابوت طلایی و جواهرات شاهی بوده که در طول زمان غارت شدهاند. منابع یونانی نیز از آن یاد کردهاند و حتی مدعی شدهاند درون آن را با چشم خود دیدهاند.
مقبره کوروش در میان تمام این بناها، مهمترین اثر مجموعه پاسارگاد محسوب میشود. این بنا به دستور خود کوروش برای خاکسپاریش ساخته شده است. فاصله بناها از یکدیگر بیش از چند کیلومتر است و به همین دلیل مسیرهای آسفالتی و ماشینهای برقی در میان کاخها و آرامگاهها فراهم شده تا بازدیدکنندگان با وقت کمتری بتوانند تمامی نقاط را ببینند.
بنای مقبره ساده ولی با ابهت در میان دشت مرغاب استان فارس قرار گرفته و از تمام جهات دیده میشود. طراحی آن بدون زینتهای بیش از حد و با خطوط صاف و متوازن، نمادی از سادگی و عظمت کوروش بزرگ است. این مقبره برخلاف بناهای شکوهمند دیگر تمدنها، تنها یک ساختمان کوچک است که در بالای یک سکوی سنگی قرار گرفته و هویتی منحصر به فرد دارد.
کوروش بزرگ در دوره ۵۵۹ تا ۵۳۰ پیش از میلاد بر مناطق گستردهای از آسیا حکومت میکرد. او پایتخت خود را در پاسارگاد تأسیس کرد و مقبرهاش را در همین محل ساخت. بنای مقبره قبل از مرگ کوروش ساخته شده و این اثر باستانی بیش از ۲,۵۰۰ سال قدمت دارد.
ساختار مقبره کوروش همانند زیگورات چغازنبیل ساخته شده است. به نظر میآید که بنایی شبیه آرامگاه کوروش چه در ایران و چه در خارج پیش از ساختش وجود نداشته؛ اگرچه بعدها بناهایی شبیه آن احداث شده است.
این بنا از سنگهای آهکی بزرگ بدون استفاده از ملات ساخته شده است. طرح آن به نوعی الهامگرفته از زیگورات چغازنبیل است و شباهتی به بناهای معبدی دارد. این مقبره با ظاهری کاملاً ساده و به شکل یک خانه با ارتفاع ۱۱ متر ساخته شده است و سقف آن به شکل یک شیروانی دیده میشود. قاعده اصلی بنا، سکویی با شش پله است که در بالای آن یک اتاق کوچک قرار دارد.
طبق منابع تاریخی، دشت مرغاب اطراف مقبره در گذشته باغی سرسبز بوده که مجموعهای از کاخهای بزرگ را در دل آن جای داشته است. در دوره اسلامی کارکرد دقیق و اصلی بنا برای مردم مشخص نبود و از طرف دیگر، ساخت بناهای باعظمت سنگی را خارج از قوه بشریت میدانستند و ساخت آن را به حضرت سلیمان نسبت میدادند. به همین دلیل آرامگاه کوروش در گذشته با نام «مشهد مادرسلیمان» شناخته میشد.
آرامگاه کوروش در دوره معاصر چندین بار مرمت شده است. آخرین بار در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ هجری شمسی، بنا با استفاده از تکنولوژی لیزر تعمیر و مقاومسازی شد تا در برابر بارشها مقاومتر باشد.
این مقبره در جنوب غربی کاخهای پاسارگاد و در فاصله یک کیلومتری از دیگر بناهای این مجموعه قرار دارد. مجموعه پاسارگاد شامل بخشهای مختلفی است:
تل تخت (تخت مادرسلیمان)
کاخ اختصاصی کوروش
کاخ بارعام
باغ شاهی
کاروانسرا
کاخ دروازه
محوطه مقدس
پل و دو کوشک
این بناها در کنار یکدیگر تشکیل یک محوطه فرهنگی و تاریخی میدهند که نمادی از قدرت و تمدن هخامنشی است.
برای بازدید از این مکان، بهتر است در فصل بهار و پاییز سفر کنید. هوای مطبوع و محیط طبیعی این محوطه در این فصول، تجربه گردشگری را دلنشینتر میکند. اگر از مبدا شیراز قصد بازدید دارید، تقریباً نیمروز وقت لازم است تا مسیر رفت و برگشت را طی کنید.
جادهای که به مقبره منتهی میشود، بسیار زیبا است و دو طرف آن با درختان سرو کاشته شده است. از ابتدای مسیر، دیدنیهای برجسته این مجموعه را میتوانید مشاهده کنید. در انتهای مسیر به محوطه تاریخی پاسارگاد میرسید و مقبره کوروش را در همان ابتدا مشاهده خواهید کرد.
این بنای تاریخی یکی از قدیمیترین و سالمترین آثار باستانی ایران است. در گذشته داخل آن شامل تابوت طلایی و جواهرات شاهی بوده که در طول زمان غارت شدهاند. منابع یونانی نیز از آن یاد کردهاند و حتی مدعی شدهاند درون آن را با چشم خود دیدهاند.
مقبره کوروش در میان تمام این بناها، مهمترین اثر مجموعه پاسارگاد محسوب میشود. این بنا به دستور خود کوروش برای خاکسپاریش ساخته شده است. فاصله بناها از یکدیگر بیش از چند کیلومتر است و به همین دلیل مسیرهای آسفالتی و ماشینهای برقی در میان کاخها و آرامگاهها فراهم شده تا بازدیدکنندگان با وقت کمتری بتوانند تمامی نقاط را ببینند.